de lente komt van ver

Vandaag heb ik de  foto's  in mijn nokia op de laptop gezet, van vorig jaar maar ook van vandaag (zie boven). Bij mij heeft de lente toegeslagen, het voelt een beetje als het volgende gedicht:

De lente komt van ver, ik hoor hem komen

De lente komt van ver, ik hoor hem komen
en de bomen horen, de hoge trilbomen,
en de hoge luchten, de hemelluchten,
de tintellichtluchten, de blauwenwitluchten,
trilluchten.

O ik hoor haar komen,
o ik voel haar komen,
en ik ben zo bang
want dit is het siddrend verlang
wat nu gaat breken -
o de lente komt, ik hoor hem komen,
hoor de luchtgolven breken
rondom rondom mijn hoofd,
ik heb het wel altijd geloofd,
nu is hij gekomen.

Laten we nu lachen
lachen lachen lachen
in zijn gezicht dat daar dagen
dagen doet in den dag,
laten we tranen wenen
wenen wenen wenen,
hij weent ook over ons henen
in zijn sneeuwglinsterdag.

Lentelicht is nu gekomen,
eindelijk is het gekomen,
o laten we toch lachen
lachen zo licht als dagen,
want hij is er, hij is
en gij onz' droefenis
val toch in tintellichttranen
als bleke vallende manen
stil in de lichternis.

Wij voelen als twee
hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen
midden in de lichtzee -
de lente is gekomen.
Uit de bundel: Verzen (1890)


Wat een heerlijke tijd, de lente, eindelijk zonder jas naar buiten, kinderen die zich zo geweldig vermaken: vlinders en lieveheersbeestjes bekijken, zand voelen, zon op je gezicht na een lange tijd binnen, buiten ranja drinken, mmmmmmm.

Vandaag hebben we er ook echt van genoten: 4 peuters in de bakfiets en op naar het hertenkamp. Wat zagen ze veel onderweg.  Mats was zo enthousiast over de tractor die we zagen, Liv lag heerlijk tegen haar zus Jill aan en Naomi's krullen warrelden zo mooi in de wind. 
Vanmiddag nog een hele poos in de speeltuin gezeten. Hugo had geluk dat thijmen met de bso groep daar ook was. Wat een plezier in het maken van allemaal geheime tunnels in de struiken. 
Het leuke van genieten van spelende kinderen is dat je geniet omdat je nog weet hoe het was toen je zelf zo oud was en ook hutten en tunnels bouwde in de lente. 


Voor mij is lente ook de verwachting; wat groeit er weer uit/in mijn tuin :), maar voor mij ook de tijd om schoonmaak te houden in mijn huis, maar ook in mezelf. Wat gooi ik eruit, wat kan er blijven, en waar ligt de uitdaging.....Zo begint er steeds weer iets nieuws en ooit zal er ook weer een eind komen, zo is het leven.......Maar nu op naar Pasen!